Ouders in Nederland hebben het druk-druk-druk. Maar ze besteden wél twee keer zoveel tijd aan hun kinderen als een paar decennia geleden. Dat blijkt uit het Gezinsrapport 2011 van het Sociaal en Cultureel Planbureau.

‘Het valt de ouders die allebei werken bepaald niet mee.’ Aan het woord is Freek Bucx, de samensteller van het nieuwe gezinsrapport en de cijfers lijken hem gelijk te geven. ‘Bijna 30 procent geeft aan dat ze die combinatie zwaar vinden.’

Bucx heeft daar een verklaring voor: ‘Dat heeft er voor een deel te maken met dat ze het heel goed willen doen, dus dat ze niet willen bezuinigen op de tijd die ze besteden aan hun kinderen. Je ziet ook dat de tijd die werkende ouders besteden aan hun kinderen niet is afgenomen, maar juist is verdubbeld vergeleken met twee à drie decennia geleden.’

‘Straks zijn ze groot’
Dat staat haaks op de eigen inschatting: maar liefst één op de zeven vaders en één op de zes moeders heeft vaak het gevoel de opvoeding niet goed aan te kunnen. 

Bij de collega’s van de Wereldomroep is het eeuwige gevoel van tijdgebrek zeer herkenbaar. Angelo van Leemput heeft het thuis allemaal prima geregeld, maar toch: ‘Het zit altijd in mijn achterhoofd. Zo’n idee van: ik zit nu mijn tijd te besteden aan mijn werk, maar kan ik die tijd niet beter besteden aan mijn kinderen?’

Van Leemput vervolgt: ‘wat is nou belangrijker, werk of kinderen… en straks zijn ze groot, dat denk je dan ook nog, en dan heb je 40 uur per week op je werk gezeten.’Â

Meer aandacht
Maar die zorgen zijn onnodig, blijkt uit nuchtere cijfers van het planbureau. Kinderen van nu krijgen meer tijd en aandacht dan ooit. Hoe is dat mogelijk? Ouders zijn sinds 1980 steeds meer gaan werken, hoe kunnen ze dan twee keer zoveel tijd aan de kinderen besteden?

Freek Bucx van het gezinsrapport: ‘ja, dat zorgt ook voor die drukte. Waar ze op bezuinigen is dus niet de tijd voor de kinderen, maar vooral de tijd voor zichzelf. 23 procent van de ouders geeft aan dat het werk en het gezinsleven slecht te combineren zijn met vrije tijd en de tijd die ze voor zichzelf hebben.’

Dat regelen van alle drukke bezigheden, het afstemmen van werk- en schoolroosters, het halen en brengen van kinderen naar crêche, school, kinderopvang, paardrijles, voetbal en verjaardagspartijtjes is precies wat de combinatie van werk en zorg zo’n heksentoer maakt.Â

Botsende tijdstippen
Wat extra stress oplevert is dat de tijden van school en opvang vaak botsen met werktijden. Onderzoeker Bucx denkt dat het leven van drukke vaders en moeders een stuk simpeler zou worden als begin- en eindtijden op elkaar afgestemd zouden worden, of als we soepeler met die tijden zouden omspringen.

Wereldomroepcollega Fediya Andina heeft de luxe van een permanente oppas voor de kinderen. Die neemt ook de taak van ‘chauffeur op afroep’ voor haar waar.  Maar daar moet ze wel flink voor betalen. En Fediya weet dat het vrijwel ondoenlijk is om ‘quality time’ voor het hele gezin gezamenlijk te organiseren.

Andina: ‘het grootste probleem is eigenlijk echt de tijd te vinden om iets leuks te doen. Dat moeten we echt goed inplannen, anders is het helemaal mis en dan heb je het gevoel: ik doe te weinig voor hen.’

Opluchting
Veel gekreun en gesteun dus, maar niemand van de geïnterviewden zou de combinatie van werk en zorg willen missen. Twee jonge moeders herinneren zich dat ze, toen ze na hun zwangerschapsverlof weer aan het werk konden,  enorm opgelucht waren.

Eindelijk konden ze zich ook weer eens met iets anders bezighouden dan alleen de baby. Maar ook:  ‘Na een dag op het werk vond ik het dan juist weer heerlijk om hem te zien.’

Al met al gaat het volgens Freek Bucx prima met het Nederlandse gezin anno 2011. De kinderen krijgen ruim voldoende aandacht en tijd en al hebben de ouders het druk: ‘het overgrote deel van hen krijgt het allemaal toch maar mooi voor elkaar.’